W zachodniej części kościoła zachowane zostały XII-wieczne kolumny romańskie oraz kamienna płyta nagrobna, która wcześniej umieszczona była w posadzce. Obejrzeć ją można na wystawie udostępnianej zwiedzającym w części bazyliki pod chórem. Zewnętrzne wieże zachodnie kościoła podtrzymują typowe dla architektury romańskiej przypory. Pozostałości gotyckiej przebudowy kościoła odsłaniają lekkość wnętrza, widoczną w konstrukcji zachowanego sklepienia gwieździstego. W 2018 odnowiono absydę i całe prezbiterium, w kierunku którego przeniesiony został ołtarz, a także nawy boczne. Zrekonstruowano część środkową bazyliki tworzącą monumentalny oktagon nakryty okazałą kopułą nawiązującą stylem
do rzymskiej bazyliki św. Piotra. Spłonęła ona doszczętnie w 1945 roku, została odbudowana, a w 2018 roku jej konstrukcję wzmocniono. Polichromia sklepienia kopuły w czterech owalnych medalionach przedstawia sceny ze Starego Testamentu: wzgórze Moria ze sceną złożenia w ofierze Izaaka przez Abrahama, ofiarę Melchizedeka, ofiarowanie Chrystusa w świątyni i ukrzyżowanie

Polichromia sklepienia nawy głównej nawiązuje do kultu św. Wojciecha.